صفحات

۱۳۸۹ مرداد ۲۸, پنجشنبه

ممه را لولو ببرد

روزی ایام به کامی داشتیم                    باده و مینا و جامی داشتیم
در بهاران موسم گشت و گذار                با مهان پیک و پیامی داشتیم
نام ایران بود با ثروت قرین                   ملک زیبای بنامی داشتیم
فارغ ازغوغای شیخ و محتسب              با کسان عیش تمامی داشتیم
گرچه بُد داغ و درفش و اختناق               مقتدر اما نظامی داشتیم
شاه اگر چه بود قدری دیکتاتور             در جهان شان و مقامی داشتیم
رفت و مارا دست این جانی سپرد            ممه را لولو ببرد
                                         * * *
اینک اما دور چرخ روزگار                   گشته وفق امتی تازی تبار
بعد عمری ذلت و بیچارگی                گشته اند اینک بر این ملت سوار
ثروتی افسانه ای اندوخته                       این طفیلیها بدون رنج کار
با اوین٬ کهریزک وداغ و درفش             هم برآورده ز روز ما دمار
ثروت قارون وعمر نوح شد                    قسمت آخوندک بی بندو بار
زیرکی گفتا زعمر جنتی                  کس بداند سال عمر این "حمار" ؟
گفتمش باید که دندانش شمرد        ممه را لو لو ببرد. ممه را لولوببرد


۳ نظر:

مهربان گفت...

از کامنت زیبا و ادبی شما خیلی لذت بردم
من هم با نظر شما موافقم
اما اینکه ما دوستان طنزنویسی مشابهی هستیم را قبول ندارم
من کجا و شما کجا ؟؟؟
اصلا جرات قیاس به خودم نمیدم
ولی بهر حال افتخار من این است که دوستانی چون شما دارم

مهربان گفت...

راجع به این مطلب شما
من کلی ایمیل جالب و بعضا تصویری راجع به این گفته دریافت کرده ام
که از یک طرف خنده وادارم می کند که روده بر بشوم
و از طرف دیگر به حال خودم و مملکتم گریه ام می گیرد

مهربان گفت...

وبلاگ علی نق نقو فیلتر شده است ؟